23 Nisan

en cok sevdigim bayram, eskiden benimdin, keske oyle kalsaydin. maalesef aramiza giren yine zaman, isikla yarisan yillar. ilkleri meydanlarda bagira cagira siir okuyan bu cocuga once delikanli kiligi giydirdi zaman, sonra da adam. olsun varsin, kac cocuk gurur duydu seninle, ve sen kacinin bayrami oldun, kacini yetistirdin, ve sonra veda ederken bir nesle gozyaslarini tutamadin, yeni gelen afacanlarla avundun.

bir kartin var, sadece sende var, "white enchantment", kucuk bir cocuga kendini dunyadaki en ozel insan oldugunu hissettirir. kitaplardan okuyup ogrenilmez, ogretmen anlatmaya calisir ama nafile, sadece gunu hissedersin ve bilirsin. ozel oldugunu bilirsin, ve bununla gurur duyarsin. yillar gectikce ozelligini kaybetmeye basladigini da hissedersin. baska bayramlarla avutmaya calisirlar, 19 Mayis derler, 30 Agustos derler. senin yerini tutmaz, belki baska bi guzeller ama cocuk kalbinin yasadigi heyecani vermezler.

bilirsin sirf senin yuzunden adimin egemen olmasini isterdim cocukken. hani senin sayende okulun en guzel kiziyla musamerede lambada yapmistim hatirliyo musun? hayatinin bi noktasindan sonra, herseyin oyun oldugu yillardan sonra anlami birdenbire degisen bu dansi bi daha da yapmadim zaten, eskisi gibi hatirlamak istedigimden.

stadyuma gidemeyecek kadar uykusuzum, miskin ve heyecanini yitirmis biriyim. affet beni.